De reis naar Jackson, Wyoming
Net na kwart over twee in de middag arriveert de mini van taxi van Yellow Cab, die we besteld hebben om ons naar het vliegveld te brengen. Als we meer dan een week weggaan is een taxi goedkoper, dan parkeren bij het vliegveld. We proppen de baggage en onszelf in de auto en rijden zonder oponthoud naar Dulles Airport.
Omdat het midden in het vakantie seizoen is en onze vluchttijd 17:25 is, een spitsuur op Dulles, omdat rond die tijd ook een heel stel internationale vluchten vertrekken, willen we genoeg tijd uittrekken voor inchecken en veiligheidscontrole.
De rijen daar blijken enorm mee te vallen en ruim op tijd komen we bij de gate aan. Helaas zonder instapkaarten, want er zijn geen zitplaatsen voor ons omdat de vlucht helemaal vol zat en een lange wachtlijst had. Bij de gate krijgen we (gelukkig!) wel instapkaarten, maar we zitten helemaal door de 777 verspreid, wat natuurlijk met kinderen verre van ideaal is. Katja en Kai kunnen zich wel alleen bedruipen, maar Saskia heeft nog veel aandacht nodig tijdens de vlucht. Maar ja, ik was al blij, dat we tenminste zitplaatsen hebben.
We eten een vervroegde avondmaaltijd van het bagel restaurant in de terminal, want we weten al, dat de snackboxjes van United misschien leuk zijn voor Saskia, maar niet als avondmaaltijd!
Bij de bar drink ik een lekker glaasje wijn en raak daar nota bene in gesprek met een Nederlandse uit Bergen op Zoom! De KLM en United vluchten naar Nederland vertrekken ook rond die tijd. Terwijl we staan te praten zie ik bliksemschicht na bliksemschicht uit het raam. Dat belooft weinig goeds! Ik moet nu eens leren onze vluchten in de zomer niet in de late middag te boeken, want de kans op onweer en daardoor vertraging is te groot!
Terwijl we nog zitten te wachten komt de United gate agent opeens op me af. “Geef me je instapkaarten” zegt ze, “er zijn een paar plaatsen open gekomen.” Vol verwachting loop ik met haar mee en jawel, hoor, we zitten maar een paar rijen bij elkaar vandaan, hebben allemaal raam- en gangplaatsen en twee daarvan twee aan twee. Ik heb meteen een kaartje ingevuld om United te laten weten hoezeer ik die extra moeite van hun agent waardeer! Ook bij het instappen bedanken we haar nog hartelijk. Zij zorgt er zomaar voor, dat we een heel rustige en leuke vlucht hebben in Economy Plus nog wel! Kai en Katja hebben zelfs een voetsteuntje bij hun stoel, waar Saskia verschrikkelijk jaloers op is.
Tijdens de vlucht kijkt Saskia naar het Disney Channel en ik naar Miss Congeniality 2. Was ieder vliegtuig maar een 777! Wat een rust! Helaas krijg ik wel Saskia’s diet Coke over mijn witte capri broek (ik had ook beter moeten weten, dan wit te dragen in een vliegtuig!) en zie er dus wit en bruin gevlekt uit voor de rest van de reis!
In Denver blijkt ons vliegtuig naar Jackson Hole ook vertraging te hebben gehad en dus is wat een heel korte overstaptijd leek helemaal geen probleem. Net voor we in het vliegtuig stappen overhandigt de gate agent hier ons nieuwe instapkaarten. “I got you better seats!”, zegt hij met een grote glimlach, en weer zitten we Economy Plus! Zou dat het werk van de Dulles agent zijn? Het lijkt anders wel vreemd, dat ze ons speciaal betere stoelen zouden geven.
De vlucht naar Jackson Hole verloopt heel snel, we hebben een flight attendant, die zichzelf erg graag hoort, tot Ricks ergernis, maar verder is er geen probleem. Het vliegtuig is tot mijn verbazing bijna leeg.
Het vliegveld van Jackson Hole, waar we uiteindelijk rond 22 uur met niet eens zoveel vertraging landen (en het Teton gebergte heel mooi uit het raam kunnen zien), is heel klein. We moeten met een trapje het vliegtuig uit en lopen door een boog van geweien het vliegveldje binnen.
Rick regelt de auto met Hertz, we hebben een Ford Expedition gehuurd en wat een heerlijke auto is dat!! Hij haalt de auto, terwijl ik de baggage van de band sleep (hee, hoe kreeg ik die baan???) en we rijden de 10 mijl naar het stadje Jackson.
Daar vinden we al meteen ons motel, de Trapper Inn, en we krijgen een enorme kamer boven toegewezen. Het is even slepen met de koffers, maar dan hebben we ook wat! Het ziet er uit als een houten cabin en we hebben twee queen size bedden en een dubbel bed, dat uit de muur klapt. Met onze luchtmatras, die we altijd mee hebben, hebben we vier bedden en slapen alleen Rick en Saskia in een bed. We slapen heerlijk!! Gelukkig komen we hier de laatste nacht ook logeren.
Omdat het midden in het vakantie seizoen is en onze vluchttijd 17:25 is, een spitsuur op Dulles, omdat rond die tijd ook een heel stel internationale vluchten vertrekken, willen we genoeg tijd uittrekken voor inchecken en veiligheidscontrole.
De rijen daar blijken enorm mee te vallen en ruim op tijd komen we bij de gate aan. Helaas zonder instapkaarten, want er zijn geen zitplaatsen voor ons omdat de vlucht helemaal vol zat en een lange wachtlijst had. Bij de gate krijgen we (gelukkig!) wel instapkaarten, maar we zitten helemaal door de 777 verspreid, wat natuurlijk met kinderen verre van ideaal is. Katja en Kai kunnen zich wel alleen bedruipen, maar Saskia heeft nog veel aandacht nodig tijdens de vlucht. Maar ja, ik was al blij, dat we tenminste zitplaatsen hebben.
We eten een vervroegde avondmaaltijd van het bagel restaurant in de terminal, want we weten al, dat de snackboxjes van United misschien leuk zijn voor Saskia, maar niet als avondmaaltijd!
Bij de bar drink ik een lekker glaasje wijn en raak daar nota bene in gesprek met een Nederlandse uit Bergen op Zoom! De KLM en United vluchten naar Nederland vertrekken ook rond die tijd. Terwijl we staan te praten zie ik bliksemschicht na bliksemschicht uit het raam. Dat belooft weinig goeds! Ik moet nu eens leren onze vluchten in de zomer niet in de late middag te boeken, want de kans op onweer en daardoor vertraging is te groot!
Terwijl we nog zitten te wachten komt de United gate agent opeens op me af. “Geef me je instapkaarten” zegt ze, “er zijn een paar plaatsen open gekomen.” Vol verwachting loop ik met haar mee en jawel, hoor, we zitten maar een paar rijen bij elkaar vandaan, hebben allemaal raam- en gangplaatsen en twee daarvan twee aan twee. Ik heb meteen een kaartje ingevuld om United te laten weten hoezeer ik die extra moeite van hun agent waardeer! Ook bij het instappen bedanken we haar nog hartelijk. Zij zorgt er zomaar voor, dat we een heel rustige en leuke vlucht hebben in Economy Plus nog wel! Kai en Katja hebben zelfs een voetsteuntje bij hun stoel, waar Saskia verschrikkelijk jaloers op is.
Tijdens de vlucht kijkt Saskia naar het Disney Channel en ik naar Miss Congeniality 2. Was ieder vliegtuig maar een 777! Wat een rust! Helaas krijg ik wel Saskia’s diet Coke over mijn witte capri broek (ik had ook beter moeten weten, dan wit te dragen in een vliegtuig!) en zie er dus wit en bruin gevlekt uit voor de rest van de reis!
In Denver blijkt ons vliegtuig naar Jackson Hole ook vertraging te hebben gehad en dus is wat een heel korte overstaptijd leek helemaal geen probleem. Net voor we in het vliegtuig stappen overhandigt de gate agent hier ons nieuwe instapkaarten. “I got you better seats!”, zegt hij met een grote glimlach, en weer zitten we Economy Plus! Zou dat het werk van de Dulles agent zijn? Het lijkt anders wel vreemd, dat ze ons speciaal betere stoelen zouden geven.
De vlucht naar Jackson Hole verloopt heel snel, we hebben een flight attendant, die zichzelf erg graag hoort, tot Ricks ergernis, maar verder is er geen probleem. Het vliegtuig is tot mijn verbazing bijna leeg.
Het vliegveld van Jackson Hole, waar we uiteindelijk rond 22 uur met niet eens zoveel vertraging landen (en het Teton gebergte heel mooi uit het raam kunnen zien), is heel klein. We moeten met een trapje het vliegtuig uit en lopen door een boog van geweien het vliegveldje binnen.
Rick regelt de auto met Hertz, we hebben een Ford Expedition gehuurd en wat een heerlijke auto is dat!! Hij haalt de auto, terwijl ik de baggage van de band sleep (hee, hoe kreeg ik die baan???) en we rijden de 10 mijl naar het stadje Jackson.
Daar vinden we al meteen ons motel, de Trapper Inn, en we krijgen een enorme kamer boven toegewezen. Het is even slepen met de koffers, maar dan hebben we ook wat! Het ziet er uit als een houten cabin en we hebben twee queen size bedden en een dubbel bed, dat uit de muur klapt. Met onze luchtmatras, die we altijd mee hebben, hebben we vier bedden en slapen alleen Rick en Saskia in een bed. We slapen heerlijk!! Gelukkig komen we hier de laatste nacht ook logeren.
posted by Petra at 10:28 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home