Naar Grand Teton National Park
Rick en ik staan om 8 uur Wyoming tijd (we leven 2 uur vroeger dan thuis) op en gaan op zoek naar koffie. We vinden geen Starbucks, maar wel een organisch, gezondheidseten restaurantje, waar we een heerlijke latte bestellen.
Het stadje Jackson is een leuk oud Western plaatsje met houten trottoirs en alle gebouwen in “Western” stijl. Bij het historische Wort Hotel eten we met de kinderen ontbijt in hun “Plug and Nickel” restaurant.
Voor we uit Jackson vertrekken stoppen we bij de Alberton’s supermarkt om wat spullen voor onderweg te kopen. Zelfs het gebouw van de supermarkt past in de omgeving kwa bouwstijl. In Wyoming kun je in de supermarkten geen wijn en bier krijgen, dus slaan Rick en ik dat bij de ernaast gelegen slijterij in. We kunnen er weer tegenaan!
Omdat even naar Idaho gaan op ons “te doen” lijstje staat besluiten we daarmee te beginnen. Tenslotte kunnen we pas om 4 uur inchecken bij de Lodge in Grand Teton National Park.
We rijden via de Teton Pass de staat Idaho binnen. Onderweg zien we de mooie wilde bloemen in de bermen, rode, gele en blauwe. We nemen heel kitscherig foto’s van het “Welcome to Idaho” bord en rijden door tot Victor, het eerste plaatsje in die staat. Dit stelt niet veel voor, dus keren we om, terug naar Wyoming.
Vlak voor onze auto rent een dier met een lange staart over. We denken, dat het een vos was, maar een jonge coyote zou ook kunnen. Ons eerste wilde dier van deze reis!
Bij Moose Junction eten we lunch bij Dornan’s Pizza en Pasta. Ze hebben er heerlijke salades en we zitten buiten op het terras met zicht op de majestueuze Tetons en de Snake rivier (zo genoemd naar de Shoshones). Ik had hier wel uren kunnen zitten!! Wat een uitzicht!
In de ernaast gelegen kampeerwinkel kopen we drankjes en snacks en vind ik tot mijn verbazing Klene zoute drop en een zakje met Katja haringen drop!! Natuurlijk hebben we dat meteen gekocht om onderweg op te peuzelen. Wat een ongewone plek om drop te verkopen, zouden hier zoveel Nederlanders komen?
Minder dan een mijl verderop rijden we Grand Teton National Park binnen. Het valt me op, dat we hier behalve onze National Parks Pass ook een legitimatie bewijs met foto moeten laten zien van degene, die de pas getekend heeft.
Het is niet druk op de weg (alweer tot mijn verbazing) en we stoppen bij de verschillende parkeerplaatsen om foto’s te nemen. Het licht is niet optimaal, want omdat we de oostkant van de bergen zien krijgen we nu, in de middag, tegenlicht.
Bij Jenny Lake lopen we naar beneden naar het meer. Hier hebben we een prachtig uitzicht en voelen even hoe koud het water is. Dat is duidelijk geen zwemtemperatuur! Brrr!!
Inmiddels is het net na vieren en checken we in bij de Jackson Lake Lodge, waar we de komende drie nachten zullen logeren. Toen ik de reserveringen maakte waren er geen kamers met uitzicht op de bergen meer. Maar Rick trekt de stoute schoenen aan en vraagt, of er misschien een open is gekomen.
We hebben geluk, voor vanavond kunnen we in een kamer met uitzicht, maar de andere twee nachten zal dat niet lukken. Het is zo’n $50 duurde, maar dat hebben we er wel voor over, nu we het uitzicht gezien hebben!! Morgen zal de baggage dan door hun personeel worden overgeheveld naar de nieuwe kamer, dus dat is ook fijn, dan hoeven we zelf niet te sjouwen.
Rick en ik zijn het erover eens, dat we zelden $50 zo goed besteed hebben! Vanaf ons platje kun je Mount Moran zien en een heel korte wandeling verderop ook de Tetons en Jackson Lake.
We eten een vroeg diner bij de Mural Room in de Lodge, het “nettere” restaurant daar. Ik bestel een bison carpaccio en Idaho rode forel. Het smaakt voortreffelijk, hoewel de bediening wat langzaam is, vooral als hij een vervelende tafel achter ons met New Yorkers en hun grote monden krijgt. Het lijkt of wij niet meer bestaan! Een van de New Yorkers beweert luidkeels, dat er geen bisons in het park te zien zijn, wat nonsens blijkt te zijn.
Na het eten kijken we naar de zonsondergang boven de bergen, hoewel die niet zo spectaculair is, als de zonsopgang. We zien in de verte een kudde Elk grazen. Adembenemend, dat is het uitzicht!
Omdat deze lodge geen air conditioning heeft en het buiten toch zeker 30 graden was vandaag, gaan we met open deuren en ramen slapen. Al gauw zakt de temperatuur buiten tot onder de 10 graden en wordt het flink koud in de kamer. Vooral Katja en Saskia hebben daar last van, want die hebben maar een deken. Met sweaters en extra dekens komt het allemaal goed. Zo af en toe hoor ik een coyote roepen in de verte, we zijn echt in de wildernis hier!
Het stadje Jackson is een leuk oud Western plaatsje met houten trottoirs en alle gebouwen in “Western” stijl. Bij het historische Wort Hotel eten we met de kinderen ontbijt in hun “Plug and Nickel” restaurant.
Voor we uit Jackson vertrekken stoppen we bij de Alberton’s supermarkt om wat spullen voor onderweg te kopen. Zelfs het gebouw van de supermarkt past in de omgeving kwa bouwstijl. In Wyoming kun je in de supermarkten geen wijn en bier krijgen, dus slaan Rick en ik dat bij de ernaast gelegen slijterij in. We kunnen er weer tegenaan!
Omdat even naar Idaho gaan op ons “te doen” lijstje staat besluiten we daarmee te beginnen. Tenslotte kunnen we pas om 4 uur inchecken bij de Lodge in Grand Teton National Park.
We rijden via de Teton Pass de staat Idaho binnen. Onderweg zien we de mooie wilde bloemen in de bermen, rode, gele en blauwe. We nemen heel kitscherig foto’s van het “Welcome to Idaho” bord en rijden door tot Victor, het eerste plaatsje in die staat. Dit stelt niet veel voor, dus keren we om, terug naar Wyoming.
Vlak voor onze auto rent een dier met een lange staart over. We denken, dat het een vos was, maar een jonge coyote zou ook kunnen. Ons eerste wilde dier van deze reis!
Bij Moose Junction eten we lunch bij Dornan’s Pizza en Pasta. Ze hebben er heerlijke salades en we zitten buiten op het terras met zicht op de majestueuze Tetons en de Snake rivier (zo genoemd naar de Shoshones). Ik had hier wel uren kunnen zitten!! Wat een uitzicht!
In de ernaast gelegen kampeerwinkel kopen we drankjes en snacks en vind ik tot mijn verbazing Klene zoute drop en een zakje met Katja haringen drop!! Natuurlijk hebben we dat meteen gekocht om onderweg op te peuzelen. Wat een ongewone plek om drop te verkopen, zouden hier zoveel Nederlanders komen?
Minder dan een mijl verderop rijden we Grand Teton National Park binnen. Het valt me op, dat we hier behalve onze National Parks Pass ook een legitimatie bewijs met foto moeten laten zien van degene, die de pas getekend heeft.
Het is niet druk op de weg (alweer tot mijn verbazing) en we stoppen bij de verschillende parkeerplaatsen om foto’s te nemen. Het licht is niet optimaal, want omdat we de oostkant van de bergen zien krijgen we nu, in de middag, tegenlicht.
Bij Jenny Lake lopen we naar beneden naar het meer. Hier hebben we een prachtig uitzicht en voelen even hoe koud het water is. Dat is duidelijk geen zwemtemperatuur! Brrr!!
Inmiddels is het net na vieren en checken we in bij de Jackson Lake Lodge, waar we de komende drie nachten zullen logeren. Toen ik de reserveringen maakte waren er geen kamers met uitzicht op de bergen meer. Maar Rick trekt de stoute schoenen aan en vraagt, of er misschien een open is gekomen.
We hebben geluk, voor vanavond kunnen we in een kamer met uitzicht, maar de andere twee nachten zal dat niet lukken. Het is zo’n $50 duurde, maar dat hebben we er wel voor over, nu we het uitzicht gezien hebben!! Morgen zal de baggage dan door hun personeel worden overgeheveld naar de nieuwe kamer, dus dat is ook fijn, dan hoeven we zelf niet te sjouwen.
Rick en ik zijn het erover eens, dat we zelden $50 zo goed besteed hebben! Vanaf ons platje kun je Mount Moran zien en een heel korte wandeling verderop ook de Tetons en Jackson Lake.
We eten een vroeg diner bij de Mural Room in de Lodge, het “nettere” restaurant daar. Ik bestel een bison carpaccio en Idaho rode forel. Het smaakt voortreffelijk, hoewel de bediening wat langzaam is, vooral als hij een vervelende tafel achter ons met New Yorkers en hun grote monden krijgt. Het lijkt of wij niet meer bestaan! Een van de New Yorkers beweert luidkeels, dat er geen bisons in het park te zien zijn, wat nonsens blijkt te zijn.
Na het eten kijken we naar de zonsondergang boven de bergen, hoewel die niet zo spectaculair is, als de zonsopgang. We zien in de verte een kudde Elk grazen. Adembenemend, dat is het uitzicht!
Omdat deze lodge geen air conditioning heeft en het buiten toch zeker 30 graden was vandaag, gaan we met open deuren en ramen slapen. Al gauw zakt de temperatuur buiten tot onder de 10 graden en wordt het flink koud in de kamer. Vooral Katja en Saskia hebben daar last van, want die hebben maar een deken. Met sweaters en extra dekens komt het allemaal goed. Zo af en toe hoor ik een coyote roepen in de verte, we zijn echt in de wildernis hier!
posted by Petra at 10:31 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home